28 kwietnia ruszyliśmy „Z buta na Równicę” z parkingu przy Hali Widowiskowo-sportowej w Jastrzębiu-Zdroju.

Trójka śmiałków, czyli Sabina, Grzegorz i Dawid wystartowali jeszcze z uśmiechami na twarzy. Przemarsz ulicami miasta oraz lokalnymi ścieżkami w rześki kwietniowy poranek jest całkiem miły. Szczerze mówiąc, nie ma co rozpisywać się na temat walorów estetycznych i krajobrazowych naszego miasta i okolic. Jedyna rzecz warta uwagi, to cisza i spokój jaka panuje w obrzeżach miasta. Bardzo przypadła mi do gustu. 

Na granicy miasta zatrzymaliśmy się na chwilę, aby zrelacjonować nasze pierwsze kilometry. Nogi same rwały się do dalszej wędrówki, szczególnie kiedy na horyzoncie majaczyły góry.

Idąc ulicami spokojnie dotarliśmy do szlaku prowadzącego już wzdłuż Wisły. Droga wbrew pozorom jest łatwa i przyjemna, bez większych uniesień. Z każdą godziną kilometry przybywały, a nasze nogi stawały się coraz cięższe. Pojawiły się pierwsze odciski i niedogodności. Ciało powoli zaczęło się buntować, ale dzięki wsparciu drużyny każdy z nas kroczył do przodu. Przychodzą mi do głowy słowa Grześka: „Jesteśmy już zbyt daleko, by wrócić”. Tak, byliśmy już daleko, praktycznie pod samym szczytem. 

Najgorszą częścią całej wyprawy okazał się ostatnie kilometry stromego podejścia pod Równicę. Opadliśmy całkowicie z sił, a nogi paliły przy każdym kroku w górę. Jedynie Sabina dzielnie pięła się ku górze nawet nie oglądając się na nas. Razem z Grzesiem wlekliśmy się w górę powoli walcząc o każdy krok. Powoli zbliżała się już noc, górski las pociemniał i zaczęło robić się chłodno. Ostatnie metry i już widać szczyt! Szybko minęliśmy zabudowy i zabraliśmy się do wspięcia na sam czubek Równicy. 

Po ponad 11 godzinach marszu i pokonaniu 44,72 km zdobyliśmy upragnioną Równice. Przełamaliśmy swoje słabości i pokazaliśmy, że pomimo bólu i zmęczenia zdobędziemy cel. 

Równica zaliczona i tym samym #1 Jastrzębski Challenge! 

Pora szykować siły na kolejny, tym razem wodny challenge.